προσάπτω

ΝΜΑ και δωρ. τ. προτιάπτω Α [ἅπτω]

1. προσαρτώ κάτι σε κάτι άλλο, προσκολλώ («τούτων μὲν ὦν ἔχεις χεροῑν τύμβῳ προσάψης μηδέν», Σοφ.)

2. επισυνάπτω («τὸ ἀντίγραφον... προσήψαμεν», πάπ.)

3. μτφ. (με αρνητική σημ.) καταλογίζω κάτι εις βάρος κάποιου, τού αποδίδω ευθύνες για κάτι (α. «προσάπτω κατηγορία» β. «μή τι πέρα χρέος ἐμᾷ πόλει προσάψης», Σοφ.)

αρχ.

1. δίνω σε κάποιον κάτι, παρέχω, χορηγώ ή απονέμω («αὐτὰρ ἐγὼ τόδε κῡδος Ἀχιλλῆι προτιάπτω», Ομ. Ιλ.)

2. μεταχειρίζομαι, χρησιμοποιώ

3. προσθέτω

4. αναθέτω κάτι σε κάποιον, τού εμπιστεύομαι κάτι («τὸ ναυτικὸν προσήψεν αὐτῷ ἡ πόλις», Ξεν.)

5. (αμτβ.) α) προσεγγίζω κάποιον, πλησιάζω

β) συγκαταλέγομαι («εἰ κακοῑς κακὰ προσάψει τοῑς πάλαι τὰ πρόσφατα», Σοφ.)

6. μτφ. αποδίδω κάτι σε κάποιον, τὸ θεωρώ ως έργο του («κατορθώματα τῇ τύχῃ προσάπτειν», Πολ.)

7. (μέσ. και παθ.) προσάπτομαι

α) (για πρόσ.) προσκολλώμαι σε κάτι

β) σχετίζομαι με κάποιον ή με κάτι

γ) (για παλαιστές) έρχομαι στα χέρια

δ) (το παθ.) είμαι συνδεδεμένος με κάτι.